Κατά τη διάρκεια των Διδακτορικών του σπουδών, η έρευνα του Επαμεινώνδα Π. Φασιανού επικεντρώθηκε στην δυνατότητα εφαρμογής διαφόρων προσεγγίσεων και σχημάτων όσον αφορά τη σύνθεση ηλεκτροακουστικής μουσικής, σχήματα τα οποία εφαρμόστηκαν σε μια σειρά έργων που διερεύνησαν τις συγκεκριμένες σχέσεις μεταξύ του φυσικού κόσμου και αφηρημένων μουσικών υλικών, μέσα από τη στρατηγική χρήση pitched, μελωδικών και non-pitched υλικών (και συγκεκριμένων χαρακτήρων και συμπεριφορών αυτών των υλικών), ως αναπόσπαστα στοιχεία της διαδικασίας σύνθεσης. Το σύνολο των συνθέσεων σχετίζονταν με την Ελλάδα σε πολλαπλά και διαφορετικά επίπεδα, κατά τρόπο άμεσο ή συμβολικό. Ο Επαμεινώνδας Π. Φασιανός διερεύνησε με μουσικό τρόπο τα εν λόγω διαφορετικά επίπεδα μέσω της ηλεκτροακουστικής μουσικής και παρουσίασε μοναδικές πτυχές της Ελλάδας εντός ενός εντελώς καινοτόμου μουσικού πλαισίου. Επιπλέον, ο Επαμεινώνδας Π. Φασιανός ερεύνησε νέες πτυχές της ηλεκτροακουστικής μουσικής, πραγματοποιώντας ένα μουσικό ταξίδι από τον πραγματικό και παγιωμένο ηχόκοσμο των μουσικών οργάνων που βασίζεται σε πτυχές της Ελληνικής κουλτούρας, μουσικής, μυθολογίας και θρησκείας, προς τον ηχόκοσμο της αφηρημένης μουσικής.

Οι ηχόκοσμοι της πραγματικότητας αποτελούνται από ήχους, διαστήματα και μέρη που δυνητικά μπορούν να επικοινωνήσουν ανθρώπινες εμπειρίες: οικείες εντυπώσεις, ακουστικές εικόνες και επικλήσεις από πλευράς του ακροατή. Οι αφηρημένοι ηχόκοσμοι, οι οποίοι αναδύονται από τους ηχόκοσμους της πραγματικότητας μέσω διαφόρων διαδικασιών μετασχηματισμού, επίσης αποτελούνται από συγκεκριμένους ήχους, διαστήματα και μέρη, τα οποία μπορεί να είναι πολύ διαφορετικά από εκείνα που αναδύονται από τους ηχόκοσμους της πραγματικότητας. Το κύριο πεδίο έρευνας του Επαμεινώνδα Π. Φασιανού αφορούσε την ανάπτυξη καινοτόμων τεχνικών και διεργασιών που εξερευνούν τα κοινά σημεία, τις αντιθέσεις, τις διασυνδέσεις και το «διάλογο» μεταξύ των δύο κόσμων.

Στα πλαίσια του ηχόκοσμου της πραγματικότητας και του αφηρημένου ηχόκοσμου, η συλλογή έργων του Επαμεινώνδα Π. Φασιανού, όλα σε μορφή στερεοφωνικού ήχου, εξετάσε την έννοια του εξωτερικού χώρου και εξερεύνησε τις διεργασίες κίνησης και ανάπτυξης σε φασματικό χώρο, τα οποία αμφότερα καθιερώθηκαν από τον Denis Smalley στο άρθρο του με τίτλο: «Σπεκτρομορφολογία: Επεξηγώντας τις Ηχητικές Σχηματομορφές» - (1997).